Dokumentalna Odsłona Kina - Pokaz towarzyszący 12. Festiwalowi Filmowemu Opolskie Lamy 2014
Z przyjemnością informujemy, że po raz drugi będziemy partnerami Festiwalu OPOLSKIE LAMY. W tym roku zapraszamy Was w dniach 27 i 28 września na pokazy filmów dokumentalnych, które promują 12. Festiwal Filmowy OPOLSKIE LAMY. Wstęp na wszystkie projekcje jest bezpłatny.
Program wydarzenia:
27 września, sobota
18:00 Przyjaciele na 33 obroty
19:10 Andrzej Munk
20:30 Full Metalowa Wiocha
28 września, niedziela
18:00 Patti Smith: Sen życia
20:00 Dokument animowany
DOKUMENTALNA ODSŁONA KINA 2014
Kino zaangażowane w rzeczywistość, niezwykłe kreacje życia społeczno-politycznego, prostota płynąca z historii opowiadanych ustami człowieka zastanego w jego codzienności.
Sztuka tworzenia dokumentu stwarza specyficzną więź pomiędzy twórcą filmu, a jego bohaterami.
W klasyczny bądź niekonwencjonalny sposób powstają w dokumencie obrazy, obok których żaden widz nie przejdzie obojętnie. Dokument jest autorską próbą uchwycenia rzeczywistości, tej która nas zewsząd otacza.
Dokumentalna Odsłona Kina (DOK) jest projektem, który w sposób bezpośredni pragnie zapoznać, zainteresować i zachwycić widza tą odsłoną kina, którą wyznacza film dokumentalny.
W programie zaprezentowane zostaną filmy młodych twórców, jak i tych bardziej doświadczonych.
- Na dwa dwugodzinne bloki składają się filmy dokumentalne prezentowane i nagradzane na Konkursie Głównym Festiwalu Filmowego Opolskie Lamy w latach 2007 - 2013.
- Klasyka Polskiego Dokumentu (Kazimierz Karabasz, Marcel Łoziński, Andrzej Munk).
- Dokument Animowany.
- Dokument Muzyczny (świat).
- Filmy Dokumentalne z programu „Kino Wolność”.
- Wielki Finał DOKu // Dokument Polski plus spotkanie z gośćmi.
Dokumentalna Odsłona Kina w roku 2014 obchodzi swą drugą edycję. Odsłania kino dokumentalne w 6 miastach Polski oraz kilku miastach powiatowych województwa opolskiego, promując i zapowiadając jednocześnie 12. edycję Festiwalu Filmowego Opolskie Lamy (02 – 11.10.2014).
Szczegóły programowe dotyczące całości projektu już wkrótce na stronie www.opolskielamy.pl
Opisy filmów:
PRZYJACIELE NA 33 OBROTY, reż. Grzegorz Brzozowicz, PL 2013, 57’17”
Połączyły ich wspólny rocznik (1933), studia, talent, studia i przyjaźń. Rozdzielił na 33 lata ocean, ale tytułowa przyjaźń została. Graficy Rosław Szaybo i Stanisław Zagórski – bo o nich jest ta historia – w dwugłosie, dwóch równolegle prowadzonych narracjach, opowiadają o początkach ich przyjaźni, wspólnych, niezwykle inspirujących studiach na warszawskiej ASP w klasie Henryka Tomaszewskiego, narodzinach bikiniarstwa, początkach kariery i kulturotwórczym fermencie, jaki miał miejsce w Warszawie lat 60. Opowieści przeplatane są fragmentami filmów, zdjęciami archiwalnymi, aktualnymi ujęciami miejsc, które niegdyś były kluczowe dla ówczesnej klasy kreatywnej – ulicy Foksal, kawiarni PIW-u, Hybryd, Kameralnej. (...) Film wieńczy moment spotkania przyjaciół w Nowym Jorku, dokąd Szaybo, po 33 latach, pojechał odwiedzić swojego przyjaciela.
Źródło: www.ninateka.pl
PATTI SMITH: SEN ŻYCIA, reż. Steven Sebring, USA 2009, 109’
Realizowany przez jedenaście lat film jest ekscytującą podróżą w mistyczny świat Patti Smith - świat jej pomysłów, poniesionych po drodze strat, wspomnień, ale również jej otoczenia. Przy nieustającym akompaniamencie hipnotyzujących recytacji, muzyki i narracji, oglądamy kolejne występy, pielgrzymki na groby i polityczne zgromadzenia, archiwalne perełki i autentyczne chwile spędzone z rodziną. Począwszy od surowych, ale intymnych ujęć w jej mieszkaniu, aż po sceny z udziałem rozszalałego tłumu, Smith pozostaje tą samą osobą - ekspresyjną, ale przede wszystkim nie zważająca na pozory i bezgranicznie szczerą.
Źródło: http://www.stopklatka.pl/artykuly/-/5744489,o-filmie
FULL METALOWA WIOCHA, reż. Sung Hyung Cho, DE 2006, 90’
Wacken to mała miejscowość w północnych Niemczech. Jej mieszkańcy utrzymują się głównie z rolnictwa i nie zapisali się niczym szczególnym w historii świata. Nieco senną atmosferę miejscowości burzy tylko jeden fakt – od 1990 roku w Wacken odbywa się jeden z największych festiwali metalowych na świecie. Rokrocznie, z reguły na początku sierpnia, przybywa tu przeszło 60 tysięcy wielbicieli heavy metalu. Ale film nie jest relacją z tej imprezy (choć w finale pojawiają się kadry z jednej z ostatnich edycji). To raczej próba przyjrzenia się temu, jak Wacken wygląda na co dzień, zanim zabrzmią mocne, gitarowe akordy.
Źródło: http://www.planetedocff.pl/2011/index.php?page=film&i=341
Andrzej Munk urodził się w 1921 roku w Krakowie. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym pod Łowiczem w 1961 roku. Był operatorem, potem reżyserem filmowym, po wojnie studiował architekturę i prawo. W 1947 roku rozpoczął studia w Szkole Filmowej w Łodzi – początkowo na Wydziale Operatorskim, potem na Wydziale Reżyserskim, który ukończył w 1951 roku. Pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych (1950-1955), był też wykładowcą PWSFTviT (1957-1961).
Kierunek - Nowa Huta! Film, który można uznać za wzorcowy plakat agitacyjny polskiego kina czasów stalinowskich, film, który Andrzej Wajda mógłby w "Człowieku z marmuru" zacytować jako dzieło reżysera Burskiego. Jednocześnie dzieło będące śladem doświadczeń twórców debiutujących w latach ideologicznie i „estetycznie” dominującego socrealizmu. Zawiera wszystkie cechy dokumentalnego kina tamtych lat, w którym instancją organizującą cały przekaz filmowy był komentarz. Był on głównym nosicielem ideologiczno-propagandowych treści, jedynie wspomaganym odpowiednio zmontowanym obrazem. Prawdziwą ideą filmu jest apoteoza budowy kombinatu i miasta Nowa Huta, które powstaje w opozycji do zatęchłego w swej niedobrej tradycji Krakowa. Ukazuje niepowtarzalną szansę, jaką Nowa Huta daje mieszkańcom okolicznych wsi, ale i całego kraju, tu na placu budowy zjednoczonych wokół idei nowej, socjalistycznej, wspaniałej dla ludzi Polski. Poszczególne ujęcia rejestrują etapy budowy, pracujących przy niej i ogarniętych entuzjazmem ludzi, zwłaszcza tych młodych z zastępów Służby Polsce. Ukazują ich przy pracy i w chwilach odpoczynku. Film siłą swej obrazowej i słownej perswazji (radosny głos lektora – Andrzeja Łapickiego) agituje kolejnych budowniczych – Nowa Huta czeka na was!
Kolejarskie słowo Przełomowy w dokumentalnej twórczości Andrzeja Munka film, choć na pozór mieści się w formule ówczesnego „produkcyjnego reportażu”. Parafabularną konstrukcję filmu buduje zadanie, jakie stoi nie tylko przed załogą tzw. „pociągu gwarancyjnego” wiozącego węgiel ze Śląska do huty w Szczecinie, ale i innych kolejarzy obsługujących tę długą trasę przebiegu pociągu. Ten typowy dla socrealistycznego kina temat walki o wykonanie planu wyposażony został jednak przez autorów filmu właściwościami odbiegającymi od obowiązujących dlań schematów. W centrum uwagi stanęli ludzie owo zadanie wykonujący – ich zawodowe kompetencje i emocjonalne zaangażowanie płynące z ich etosu pracy. Przedstawiona w filmie walka z czasem i przestrzenią ujawniona została dzięki przenikliwej rejestracji poszczególnych jej etapów, a dramatyzm osiągnięty został zarówno poprzez kompozycję samej treści wydarzeń, jak i zastosowanie stricte filmowych środków wyrazu, zwłaszcza montażu. Za jego pomocą osiągnięto dynamiczny rytm poszczególnych obrazów pejzażu, mijanych stacji, samego toru kolejowego, mechanicznych elementów funkcjonowania parowozu oraz ludzkich twarzy. Wrażenie to pogłębia współistnienie z obrazem filmowym świata naturalnych dźwięków i muzyki. Słowo obecne w ramowym komentarzu w większości przynależy jednak do kolejarzy współuczestniczących na kolejowym szlaku w realizacji „zadania”, słowo jest tu elementem ich pracy. Kolejarskie słowo przywróciło świadomość istnienia filmu dokumentalnego jako formy sztuki kina.
Niedzielny poranek Film zrealizowany według własnego scenariusza Andrzeja Munka jest żartobliwym felietonem, opatrzonym adekwatnym wobec jego charakteru podtytułem "Scherzo". To opowieść o niedzielnym letnim poranku w Warszawie, o jej mieszkańcach widzianych głównie z okna autobusu. Film spaja pełen dowcipu komentarz, czytany z dystansem przez Kazimierza Rudzkiego, oraz krótka anegdota o „nim” i o „niej” – kierowcy i konduktorce autobusu. W ramach tej błahej anegdoty Munk podpatrywał i inscenizował sceny rodzajowe z życia mieszkańców ówczesnej Warszawy. Nie brak im walorów realistycznej obserwacji i dowcipu. Film wprowadza w dotychczasową twórczość Andrzeja Munka wcześniej nie ujawniane poczucie humoru, uwidacznia talent kreowania sytuacji komediowych, tak ważnych w jego późniejszej twórczości fabularnej. Uważny widz wśród pasażerów autobusu dostrzeże osobę Andrzeja Munka.
Spacerek staromiejski Film zrealizowany jako swoiste intermezzo pomiędzy premierami "Eroiki" i "Zezowatego szczęścia". Powstał w oparciu o pomysł kompozytora Andrzeja Markowskiego. Mała jego bohaterka, uczennica szkoły muzycznej, wędrując po zaułkach Starego Miasta w Warszawie, odkrywa świat, który nie wszystkim jest dostępny. To świat niezwykłości i piękna dźwięków. To one są dla dziewczynki najważniejsze, w nich jest muzyka – w gwarze dzieci, odgłosach ulicy, sapiącym traktorze, strojeniu organów, szuraniu miotły i w przelatujących odrzutowcach. Dźwięki organizują w tym filmie jego obrazy, przydają im nowych znaczeń i emocjonalnych, często lirycznych walorów. Film dopełnia wizerunek Andrzeja Munka jako wrażliwego obserwatora i rejestratora zjawisk, artysty, który potrafił wydobywać ekspresję z elementów rzeczywistości ujawnionej i pozornie ukrytej. Przypomina też jego osobistą pasję, umiłowanie muzyki.
Biografia oraz opisy filmów w opracowaniu Eweliny Nurczyńskiej-Fidelskiej: za http://ninateka.pl/artykul/andrzej-munk-opisy-filmow-dvd-2
Dokument Animowany:
1. ” Słodkie rytmy”, reż. Kazimierz Urbański, PL 1965, 6’30”
2. „Syn”, reż. Ryszard Czekała, PL 1970, 10’14″
3. „Jak to się dzieje, pyta Agnisia, że na ekranie widzimy misia”, reż. Julian Józef Antonisz, PL 1970, 6’30”
4. „Narodziny ziemi”, reż. Stefan Szwakopf, PL 1974, 9’28”
5. „Podróż do Hiszpanii”, reż. Bogdan Nowicki, PL 1983,7’39″
6. „Dokumanimo”, reż. Małgorzata Bosek, PL 2007, 10’
7. „Coś w tym gatunku”, reż. Urszula Palusińska, PL 2010, 6’38”
8. „Papierowe pudełko”, rez. Zbigniew Czapla, PL 2011, 8’57″
9. „Polovanie”, reż. Zuzanna Dąbrowska, PL 2012, 4’45”
10. „Księży młyn”, reż. Justyna Apolinarzak i Marta Ostajewska, PL 2013, 18’20″
Łączny czas: 85′
